MUZIEK     

Voor het maken van muziek beschikten wij in ons gezin over een oude trekharmonica (zie foto) en enkele fluiten. De klanken die daarmee werden voortgebracht waren waarschijnlijk niet om aan te horen, maar werden toch regelmatig met veel liefde en toewijding geproduceerd. Op iets latere leeftijd, ca. 6 jaar, kwam daar nog een mondorgel bij. Omdat in die tijd (vóór de Tweede Wereldoorlog) er nog geen muziekscholen waren en ook het geld ontbrak voor goede instrumenten, bleven de muzikale prestaties ver onder de maat. Pas na de oorlog toen ik van school was en een baan had, kon ik zelf een accordeon kopen en les nemen.

Aan het accordeonspelen heb ik vele jaren veel plezier gehad. Mijn laatste instrument is later overgenomen door Marcel, die daar ook nog lang op gespeeld heeft.